Η πώληση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας θα έπρεπε να ήταν ένα από τα πιο σοβαρά ζητήματα που θα απασχολούσαν την τοπική κοινωνία και τους αρχόντους της.
Γιατί σε αυτό το λιμάνι οφείλει την ύπαρξη της η πρωτεύουσα του νομού.
Αυτό το λιμάνι μετέτρεψε ένα μικρό άγνωστο ψαροχώρι στην σημερινή πόλη – πύλη της χώρας προς την Ευρώπη.
Λιμάνι σημαίνει Ηγουμενίτσα και Ηγουμενίτσα σημαίνει λιμάνι.
Τόσο ταυτόσημες είναι αυτές οι δύο έννοιες, για όσους δεν ξέρουν ή αγνοούν την ιστορία.
Όλα έγιναν χωρίς εμάς
Και παρά αυτό το ιστορικό και συναισθηματικό αν θέλετε δέσιμο, κάποιοι αποφάσισαν να πουλήσουν το λιμάνι χωρίς να δώσουν την παραμικρή μικρή ευκαιρία στην τοπική κοινωνία και στους τοπικούς αρχόντους να ψελλίσουν έστω μια γνώμη.
Τους αγνόησαν παντελώς και προκλητικώς.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. μπορεί να είχε συμμάχους τους αιρετούς αυτοδιοικητικούς τοπάρχες της Ηγουμενίτσας, μια και όλοι προέρχονται από τον χώρο της, ωστόσο προχώρησε χωρίς να βρει καμία αντίδραση από καμία άλλη κοινωνική δύναμη.
Ελεύθερο πεδίο
Έτσι λοιπόν από την μια πλευρά η αυτοδιοίκηση, που συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η πρώτη που διαμαρτύρεται και αντιδρά, ήταν(και είναι). δική τους. Φιλοκυβερνητική.
Από την άλλη η όποια φωνή του ΣΥΡΙΖΑ και των συριζαίων είχε αδυνατίσει από την στιγμή που όσο βρισκόταν στην συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ είχαν μιλήσει για ιδιωτικοποίηση του λιμανιού.
Με έναν άλλο τρόπο, ναι, αλλά ιδιωτικοποίηση δε.
Οπότε η κυβερνώσα Ν.Δ. βρήκε πεδίο δόξης λαμπρό και απλά προχώρησε σε αυτό που ιδεολογικά πιστεύει.
Στις ιδιωτικοποιήσεις των πάντων.
Χωρίς να ρωτήσει κανέναν από μας.
Απαράδεκτο και υποτιμητικό
Μια στάση απαράδεκτη και άκρως υποτιμητική για τα τοπικά στελέχη της και κυρίως για την τοπική κοινωνία.
Γιατί εδώ δεν πωλείται απλά και αόριστα ένα λιμάνι.
Κάπου έξω από τον οικισμό.
Εδώ πωλείται η ίδια η ιστορία της πόλης.
Κομμάτι της πόλης.
Για να μην πω η ψυχή της πόλης.
Και πωλείται χωρίς καν να ρωτηθούν αυτοί στους οποίους (ηθικά) ανήκει το λιμάνι.
Το χειρότερο απ’ όλα…
Και το χειρότερο απ’ όλα είναι κάτι πρωτοφανές.
Μαζί με το λιμάνι πωλούνται και όλα τα λιμανάκια που βρίσκονται γύρω από αυτό.
Τα οποία ονόμασαν αλιευτικά καταφύγια.
Το λιμάνι της Σαγιάδας, το λιμάνι της Πλαταριάς, το λιμάνι των Συβότων.
Αυτό δεν ξανάγινε.
Πωλήθηκαν ή πωλούνται και σε άλλα σημεία της χώρας λιμάνια, αλλά πωλούνται μόνο λιμάνια.
Και όχι οτιδήποτε υπάρχει γύρω από αυτό, σε απόσταση 60 χιλιομέτρων.
Δείτε το λιμάνι του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Αλεξανδρούπολης.
Μόνο σε μας
Μόνο λοιπόν σε μας το λιμάνι προικίστηκε με τρία ακόμη λιμάνια.
Τα οποία είχαν την ατυχία να περιλαμβάνονται στην διοίκηση της ΟΛΗΓ ΑΕ μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.
Γιατί είχαν την ατυχία τόσα χρόνια να μην βρεθεί ούτε ένας με λίγο μυαλό να ιδρύσει για το καθένα ξεχωριστά ή και για όλα μαζί ένα Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο.
Το οποίος θα λειτουργούσε ανεξάρτητα από την ΟΛΗΓ ΑΕ και θα είχε περιουσιακά στοιχεία τα τρία αλιευτικά καταφύγια και όχι μόνο.
Βλέπετε τούτος ο τόπος έχει καταδικαστεί να διοικείται από ανθρώπους χωρίς όραμα και διορατικότητα.
Τρέχουμε εκ των υστέρων
Πριν από μήνες είχα επισημάνει την ανάγκη να κινητοποιηθούν οι τοπικοί φορείς προκειμένου να διεκδικήσουν ρόλο στην διαδικασία πώλησης του λιμανιού.
Τότε, όπως συνήθως συμβαίνει, η ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ τα έγραφε γιατί είχε εμπάθεια με τον Δήμαρχο ή τον τοπικό βουλευτή και πάει λέγοντας.
Τότε, όπως συνήθως συμβαίνει, επικράτησε για μια ακόμη φορά η λογική ότι «…δεν θα μας υποδείξει εμάς η ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ τι θα κάνουμε…».
Αλλά για μια ακόμη φορά το δημοτικό συμβούλιο σύρθηκε πίσω από την θέση της ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗΣ με κάποιους μήνες καθυστέρηση.
Και συζήτησε το θέμα.
Για την τιμή των όπλων
Και προφανώς η συζήτηση που έγινε με πρωτοβουλία της Δημοτικής Αρχής (αφού δέχτηκε πιέσεις και έτρεξε να προλάβει καταστάσεις) έγινε για την τιμή των όπλων.
«Άστο τώρα ήθελε γρηγορότερα», όπως έλεγε και ένα πρώην νομάρχης μας.
Υπήρξε μάλιστα και προβληματισμός για την χερσαία.
Βέβαια.
Αφού η κυβέρνηση τους έβαλε σε ύπνο δύο χρόνια κοντά τώρα, κάποια στιγμή ξύπνησαν και είπαν ότι κάτι θα πρέπει να κάνουμε.
Και κάνανε μια τρύπα στο νερό.
Τίποτε λιγότερο
Ακόμη και τώρα που κάποιοι είπαν να ξυπνήσουν έναν στόχο πρέπει να έχουν.
Να μην δεχτούν τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από την πώληση μόνο των εγκαταστάσεων του λιμανιού.
Και ότι περιλαμβάνει το σχέδιο ανάπτυξής του.
Γιατί κανένα σχέδιο δεν στηρίζει την ανάπτυξη του κεντρικού λιμανιού στην αξιοποίηση των τριών περιφερειακών αλιευτικών καταφυγίων.
Η οποία ανάπτυξη αφορά ΜΟΝΟ το λιμάνι στον κόλπο της Ηγουμενίτσας και τίποτε άλλο.
Αυτό πρέπει να διαπραγματευτεί η Δημοτική Αρχή.
Γιατί, αν μείνει στην χερσαία, αυτή ανήκει έτσι κι αλλιώς στην πόλη, ανεξήγητα γιατί δεν έχει παραχωρηθεί ακόμη και σε τελική ανάλυση είναι ψίχουλα σε σχέση με αυτά που θα χάσει η πόλη.