Μηνύματα για την ημέρα της γυναίκας

Η Ν.Ε. Θεσπρωτίας του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε την πιο κάτω ανακοίνωση για την ημέρα της γυναίκας:

Την 8η Μάρτη 1857 οι γυναίκες που δούλευαν ατελείωτες ώρες με χαμηλή αμοιβή και κάτω από απάνθρωπες συνθήκες στα κλωστοϋφαντουργεία της Νέας Υόρκης, βγήκαν στον δρόμο διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς, λιγότερες ώρες εργασίας και ίσες αμοιβές με τους άνδρες. Η κινητοποίησή τους δέχθηκε την επίθεση της αστυνομίας που τις διέλυσε.
Είναι η ημέρα που ξεκίνησε ο αγώνας των εργαζόμενων γυναικών, η ημέρα που δημιούργησαν τα πρώτα τους συνδικάτα.
Οι αγώνες των γυναικών έχουν ιστορία και συνέχεια.
Τιμούμε τις σουφραζέτες, τις εργάτριες, τις ακτιβίστριες και συνδικαλίστριες που αγωνίστηκαν πριν από μας.
Τιμούμε την ηρωίδα γυναίκα της Πίνδου, της Εθνικής αντίστασης, του αντιδικτατορικού αγώνα. Τη γυναίκα των καταλήψεων της Νομικής και του Πολυτεχνείου. Τιμούμε τη γυναίκα – πρόσφυγα.
Συνεχίζουμε τον αγώνα που ξεκίνησαν εκείνες γιατί είναι πολλά αυτά που πρέπει να κατακτήσουμε. Γιατί είναι πολλά αυτά που κατακτήσαμε και απειλούνται. Γιατί έχει οξυνθεί η βία κατά των γυναικών, ο σεξισμός και η πατριαρχική αντεπίθεση στα δικαιώματα των γυναικών και στην ισότητα των φύλων.
Η 8η Μάρτη είναι ημέρα μνήμης των διαχρονικών αγώνων των γυναικών σε όλο τον κόσμο, αλλά και διαρκής υπόμνηση ότι κάθε μέρα είναι αγώνας για την οριστική εξάλειψη των ιστορικά διαμορφωμένων έμφυλων ανισοτήτων, αγώνας για την άρση όλων των έμφυλων διακρίσεων και του σεξισμού, αγώνας μέχρι την κατάκτηση της ουσιαστικής ισότητας στην εργασία, στο σπίτι, στην επιστήμη, στην εκπαίδευση, στο δημόσιο χώρο, στην πολιτική ζωή, στον ελεύθερο χρόνο, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Η 8η Μάρτη και εφέτος τιμάται εν μέσω πανδημίας και οικονομικής κρίσης, ενώ προστέθηκαν η ενεργειακή κρίση και πρόσφατα ο πόλεμος στην ανατολική Ευρώπη, με σημαντικές έμφυλες συνέπειες.
Οι γυναίκες, τα κορίτσια και τα παιδιά, είναι τα βουβά θύματα κάθε πολέμου. Γιατί οι κυβερνήσεις μετρούν δυνάμεις και απώλειες μόνο στο πεδίο της μάχης, εξάλλου το διεθνές δίκαιο “προστατεύει” τον άμαχο πληθυσμό(!).
Σήμερα, που ήδη μετράμε 3 γυναικοκτονίες στη χώρα μας για το 2022, με την τραγική παρακαταθήκη του 2021 που 17 γυναίκες έπεσαν θύματα από τον άντρα-νυν ή πρώην, “σύζυγο” ή “σύντροφο”, τον άντρα-θύτη.
Είναι επιτακτική ανάγκη να αφήσουμε τις γυναίκες και τα κορίτσια να διεκδικήσουν τη θέση τους στη λήψη αποφάσεων στην πολιτική, τη δημόσια ζωή, στον συνδικαλισμό, στην επαγγελματική ζωή, σε όλους τους τομείς επιστήμης, στην ψυχαγωγία, στην δράση για το κλίμα και την αντιμετώπιση της πανδημίας, στον αθλητισμό, στην επιχειρηματικότητα, στη Δημόσια Διοίκηση, στην οικοδόμηση της Ειρήνης.

Ο Σύλλογος εργαζομένων ΟΤΑ

Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες του κόσμου, αφού σήμερα 8 Μαρτίου είναι η διεθνής Ημέρα της Γυναίκας. Ωστόσο πέρα από τα λουλούδια και τα δώρα, λίγοι είναι εκείνοι που ξέρουν τι πραγματικά γιορτάζουμε τη συγκεκριμένη μέρα.
Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ηταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.
Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και το 1911 υιοθετήθηκε και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Η 8 του Μάρτη, όμως, δεν είναι μια ημέρα για να θυμίζει μόνο δεινά και μάρτυρες, και το σκοτάδι απ’ όπου προσπαθούμε να βγούμε ακόμα. Υπάρχει και για να αφήνει να φανούν χαραμάδες φωτός, σιωπηλές ηρωίδες του παρόντος.
Τελικά, την «Ημέρα της Γυναίκας» οι γυναίκες δεν θέλουν λουλούδια, δωράκια και αγκαλιές.
Δεν ζητούν ευγενικά να τους αποδώσουν οι άρχοντες νέα δικαιώματα.
Απαιτούν.
Απαιτούν να τους αναγνωριστούν τα δικαιώματα που αυτονόητα ήδη θα έπρεπε να απολαμβάνουν. Απαιτούν τυπική ισονομία και ουσιαστική ισότητα.
Απαιτούν το προφανές. Μάχονται για έναν κόσμο όπου για τα προφανή και τα αυτονόητα δεν θα απαιτούνται κείμενα και λόγοι, επετειακές ημέρες, αγώνες.
Βλέπεις, σε αυτό το ανάποδο σύμπαν που έχουμε χτίσει, τα απλά, αυτονόητα και προφανή είναι που είναι δύσκολα και προϋποθέτουν να παλέψεις για να τα κατακτήσεις. Ώσπου μια μέρα, να μην χρειάζονται επετειακές ημέρες για να μας τα θυμίζουν. Ώσπου μια μέρα να έχει γίνει τουλάχιστον η πιο αυτονόητη αρχή από όλες.
Αν λοιπόν θελήσετε σήμερα, χάριν της «επετείου», να κάνετε μια αγκαλιά σε εκείνες με τις οποίες μοιράζεστε τον πλανήτη, εντάξει, κάντε το.
Μετά όμως πάρτε το χέρι τους και χωθείτε μαζί ξανά στην μάχη. Για τα αυτονόητα.
Οι εργαζόμενοι τιμάμε αγωνιστικά την 8η Μαρτίου πρωτοστατώντας για να δυναμώσει τώρα ο συλλογικός, οργανωμένος αγώνας για τις σύγχρονες ,κοινωνικές ανάγκες των γυναικών στην εργασία, στην υγεία και στην κοινωνική προστασία της μητρότητας. Δίνουμε συνέχεια στην αγωνιστική διεκδίκηση για μέτρα προστασίας του εργατικού, λαϊκού εισοδήματος, των εργασιακών, κοινωνικών δικαιωμάτων της υγείας μας.
Σ΄ αυτές τις συνθήκες ανασφάλειας, γίνεται όλο και πιο δύσκολο για μια γυναίκα να απεγκλωβιστεί από μια βίαιη παθογόνα σχέση. Αντιπαλεύουμε όλους τους παράγοντες- οικονομικούς, κοινωνικούς- που “γεννούν” τους δράστες- τέρατα και αφήνουν τις γυναίκες εκτεθειμένες στην πολύμορφη βία, που φτάνει μέχρι τη σεξουαλική παρενόχληση, την ενδοοικογενειακή βία, το βιασμό, ακόμα και τη δολοφονία. Αντιπαλεύουμε μέσα από το συλλογικό, οργανωμένο αγώνα την εκμετάλλευση, κάθε είδους διάκριση, τη βία, την ανισότητα. Δίνουμε δυναμικά το παρών στους εργατικούς- λαϊκούς αγώνες, δυναμώνουμε κάθε εστία αγώνα!