Μια φορά την εβδομάδα ο φούρναρης…

ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟ ΧΩΡΙΑ

Οι επαγγελματίες, τελικά, στις απομονωμένες και απομακρυσμένες περιοχές, επιτελούν, πολλές φορές και λειτούργημα. 

Αυτό συμβαίνει και σε περιοχές της Θεσπρωτίας, όπως το Σούλι και τη Μουργκάνα, καθώς και αλλού. 

Για παράδειγμα ο Σταύρος Τσίτος στο χωριό Βροσίνα, ο οποίος έχει φούρνο 31 χρόνια,  κάθε ημέρα περνάει από έρημα χωριά της περιοχής Μουργκάνας, της περιοχής Ζαλόγγου, της περιοχής Ραδοβιζίου και της περιοχής Πωγωνίου και μεταφέρει ψωμί και είδη παντοπωλείου, ανακ
ουφίζοντας τους λιγοστούς, κυρίως γέροντες, κατοίκους, που δεν έχουν τρόπο ή δεν μπορούν από τα γεράματα να μετακινηθούν. 

Μάλιστα μερικές φορές έρχεται αντιμέτωπος με ειδικές καταστάσεις, όπως, για παράδειγμα, όταν πήγε να αφήσει ψωμί στο σπίτι μιας ηλικιωμένης σε κάποιο μικρό χωριό και την βρήκε πεσμένη με εγκεφαλικό.

Τα χωριά γίνονται νεκροταφεία και δεν υπάρχει, δυστυχώς, καμία προοπτική ανάταξης. Σε μερικά χρόνια από τώρα, αν συνεχιστεί η κατάσταση με τους ίδιους ρυθμούς, κανένα τζάκι δεν θα καπνίζει το χειμώνα. 

Βέβαια μέσω του προγράμματος “Βοήθεια στο Σπίτι” καταβάλλεται προσπάθεια από τους δήμους να βοηθηθούν οι ηλικιωμένοι, οι πάσχοντες και οι φτωχοί σ’ αυτά τα χωριά, αλλά από μόνο του δεν αρκεί αυτό και είναι λίγο.

Χρειάζεται συντονισμένα η πολιτεία να δημιουργήσει τις κατάλληλες υποδομές και να λάβει τα αναγκαία μέτρα, ώστε τα χωριά να παραμείνουν ζωντανά.  

Και αυτό, φυσικά, δεν γίνεται με κλείσιμο υποκαταστημάτων τραπεζών και ταχυδρομικών γραφείων στην επαρχία,  αλλά με ενίσχυση των υπαρχόντων δομών.

Φωνάζουν οι κάτοικοι της υπαίθρου, αλλά ποιος τους λογαριάζει.  

ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ