Η παραδοσιακή οικογένεια ως εθνικό και κοινωνικό θεμέλιο

Συντάκτης: ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΒΑΣΙΑΔΗΣ

Παρά το γεγονός ότι στην επικαιρότητα κυριαρχούν τα τρέχοντα γεγονότα εγχώριου αλλά και διεθνούς ενδιαφέροντος, στην καθημερινότητα των πολιτών παραμένει έντονη η εορταστική διάθεση των προηγουμένων ημερών, όπου αναβίωσαν  παραδόσεις και  συναισθήματα τα οποία συνήθως παραμερίζονται από την επιτακτική καθημερινότητα.

Η εορταστική περίοδος έδωσε σε πολλούς την ευκαιρία  να βρεθούν πιο κοντά με τις οικογένειες τους, να ξαναγνωριστούν μετά τις αποστάσεις που επιφέρει  ο σύγχρονος τρόπος ζωής  και να ενισχύσουν και πάλι τις ανεκτίμητες οικογενειακές σχέσεις και το ξεχασμένο εν πολλοίς για τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα οικογενειακό πρότυπο, που κυριαρχούσε στην κοινωνία πριν επιβληθεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής και επικρατήσουν αντιλήψεις ξένες προς την ελληνική παράδοση.

Οι οικογενειακές  συναντήσεις κατά την διάρκεια της εορταστικής περιόδου, επανέφεραν στην μνήμη  ανάλογα βιώματα παλιότερων εποχών με πρόκληση αισθημάτων νοσταλγίας για μια ειδυλλιακή οικογενειακή ατμόσφαιρα που όμως έχει εξοβελιστεί από το σημερινό τρόπο ζωής.

Οι αναμνήσεις των ημερών συνδέονται με την παράδοση της  συνύπαρξης στην ίδια οικογένεια και υπό την ίδια στέγη μελών διαφορετικών γενεών, με την  από κοινού αντιμετώπιση των οικογενειακών και κοινωνικών προβλημάτων, με την  κοινή οικονομική επιφάνεια, με την σφυρηλάτηση ισχυρότατων δεσμών παρά τις αναπόφευκτες προσωπικές αντιθέσεις και εν τέλει με την διαμόρφωση μιας  κοινωνικής πραγματικότητας οικείας προς τις ιστορικές ελληνικές παραδόσεις.

Με τις οικογενειακές επανασυνδέσεις κατά την διάρκεια της πρόσφατης εορταστικής περιόδου, αναδείχθηκε και πάλι η αναγκαιότητα προάσπισης και διαφύλαξης της οικογενείας ως κυρίαρχου αναχώματος κοινωνικής συσπείρωσης, αλλά  και άμυνας απέναντι στους παντοειδείς κινδύνους, οι οποίοι ελλοχεύουν και υπονομεύουν τη φυσική υπόσταση του κάθε πολίτη.

Αποτελεί δε γενικότερη διαπίστωση ότι  έναντι των ποικίλων κινδύνων οι κοινωνίες τόσο πιο ισχυρές και τόσο πιο θωρακισμένες είναι, όσο συντίθενται από οικογένειες δεμένες και συσπειρωμένες.

Οι νέοι που δίνουν τον προσωπικό τους αγώνα στη ζωή, αισθάνονται ασφαλέστεροι και δυνατότεροι απέναντι σε κάθε επιβουλή που μπορεί να εκδηλωθεί εις βάρος τους, όταν γνωρίζουν ότι έχουν δίπλα τους την οικογένεια τους, ακοίμητο φρουρό και παραστάτη.

Επί πλέον τα περιστατικά απειλητικών συμπεριφορών, κυρίως εις βάρος νέων προσώπων, που καταγγέλλονται εκ των υστέρων και απασχολούν την επικαιρότητα, αναδεικνύουν την αναγκαιότητα της οικογενειακής συσπείρωσης, ως αναχώματος έναντι αυτών των κοινωνικών κινδύνων, καθώς  η εμφανής προστασία που παρέχει η οικογένεια, αποτρέπει την εκδήλωση κάθε ενδεχόμενης επιβολής που μπορεί να εκδηλωθεί εις βάρος τους.

Αποτελεί γενικότερη παραδοχή ότι η οικογένεια σαν εργαστήρι αξιών και ιδεών είναι αναντικατάστατη.

Οι πολίτες που προέρχονται από δεμένες οικογένειες με παραδόσεις και αξίες, αναδεικνύονται κατά κανόνα σε εκείνες τις προσωπικότητες που στηρίζουν και αναβαθμίζουν το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Αυτή η πραγματικότητα  επιβάλλεται  να εμπνεύσει και τις  νομοθετικές διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, κατά τρόπο ώστε να θεσπιστεί η ουσιαστική στήριξη της παραδοσιακής οικογένειας, που διαχρονικά απετέλεσε το εθνικό, κοινωνικό και ηθικό θεμέλιο του τόπου.