Συνταξιοδοτήθηκε ο γιατρός του Κέντρου Υγείας Βουτσαρά

Μετά από πολλά χρόνια υπηρεσίας στο Κέντρο Υγείας Βουτσαρά, ως διευθυντής, 21 περίπου   έτη (από την ίδρυσή του το 2002 μέχρι σήμερα), συνταξιοδοτήθηκε ένας υποδειγματικός γιατρός, ο Δημήτρης Δράκος, που, σε αρμονική  συνεργασία με το υπόλοιπο προσωπικό, προσέφερε σπουδαίες υπηρεσίες.

Ζήτησε παράταση, προκειμένου να συνεχίσει το ιατρικό του έργο, που υπήρξε, χωρίς υπερβολή, μεγαλειώδες,  δεν του δόθηκε, παρότι θα έπρεπε να εκτιμηθεί η σπουδαία προσφορά του και ο ζήλος του να ασκήσει το λειτούργημά του. 

Ήθελαν πολλοί οι κάτοικοι της περιοχής να τον έχουν και άλλο κοντά τους, αλλά, δυστυχώς, οι αρμόδιοι έκριναν αλλιώς…

Συνετέλεσε καθοριστικά στο να λειτουργεί, σ’ ένα μικρό χωριό, ένα πρότυπο Κέντρο Υγείας, παρά τις ελλείψεις, το οποίο εμπιστεύονταν οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, από χωριά των νομών Ιωαννίνων και Θεσπρωτίας. 

Εξασφάλιζε φάρμακα, τα οποία διέθετε δωρεάν στους ασθενείς, φρόντιζε να προμηθεύεται ιατρικό υλικό και το κυριότερο δεν αντιμετώπιζε τον άρρωστο ως ένα ακόμη περιστατικό, αλλά ως συνάνθρωπο, ως πλησίον. Είχε δηλαδή, εκτός από ιατρική διάσταση είχε και “ιεραποστολική” διάσταση το έργο του. 

Ένας ιατρός με επιστημονική κατάρτιση, με ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, δημιούργησε προσωπικές σχέσεις με τους ασθενείς, οι οποίοι τον υπεραγαπούσαν και  αφήνονταν στα χέρια του για τα προβλήματα υγείας τους.

Η ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΡΑΚΟΥ 

“Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να αποχωρήσω από το Κ.Υ. Βουτσαρά, μετά από εικοσιένα σχεδόν χρονικά.

Έφτασε η ώρα της αφυπηρέτησης. Αγάπησα αυτόν τον τόπο και τους κατοίκους όλης της περιοχής.

Δέθηκα μαζί τους με δεσμούς που είναι δύσκολο να διαρραγούν. Θέλω να πιστεύω ότι και αυτοί με αγάπησαν. Θα μπορούσα να παραμείνω για αρκετό διάστημα ακόμη, αλλά δυστυχώς δεν υπογράφηκε η παράταση μου, όπως υπογράφηκε για τους άλλους συναδέλφους ιατούς από τα άλλα Κέντρα Υγείας. Και δεν υπογράφηκε η παράταση, επειδή προφανώς δεν με ήθελαν οι διοικούντες. Δεν ήμουν “δικός τους”, δεν τους “έγλειψα” ποτέ, δεν τους χάιδεψα τα αυτιά. Θα πουν ότι δεν μου έδωσαν παράταση, μάλλον για δημοσιονομικούς λόγους. Μάλλον δεν θα γίνουν πιστευτοί. Δεν πειράζει όμως, ο καθένας κρίνεται από την προσφορά του στην κοινωνία.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους κατοίκους της περιοχής για την αγάπη και την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν όλα αυτά τα χρόνια. Ευχαριστώ ιδιαίτερα και ευγνωμονώ τον Μιχαήλ Παντούλα και τον Κώστα Ζιάκα, Δήμαρχο και Αντιδήμαρχο τότε στον Δήμο Μολοσσών, οι οποίοι με έφεραν από την πατρίδα μου την Αμφιλοχία σε αυτό τον ακριτικό τόπο που τόσο αγάπησα. Θέλω να ευχαριστήσω τους συνάδελφους ιατρούς και όλο το προσωπικό του Κέντρου Υγείας και των Περιφερικών Ιατρείων για την συνεργασία μας. Τους εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσουν να προφέρουν στην κοινωνία τον καλύτερο εαυτό τους και να κρατούν ψηλά το επίπεδο προσφοράς. Θα ήταν παράλειψη μου αν δεν αναφέρω, ότι τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν, η βοήθεια σε κάθε επίπεδο από την τοπική κοινωνία (άτομα, συλλόγους, φορείς, ομοσπονδίες) και την τοπική αυτοδιοίκηση ήταν τεράστια. Η βοήθεια και η στήριξη του Δημάρχου Μιχαήλ Πλιάκου, παρότι ανήκουμε σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, ήταν μεγάλη και συνεχής. Η προσφορά όλων ήταν σημαντική και τους ευχαριστώ. Χωρίς την στήριξη όλων θα ήταν δύσκολη η εύρυθμη λειτουργία μας.

Εύχομαι σε όλους υγεία, δεν θα σας ξεχάσω, δεν θα χαθούμε”.

***

Και οι κάτοικοι της περιοχής δεν θα τον ξεχάσουν, γιατί είναι, πλέον, δικαιωματικά, κομμάτι τους. Σκιρτάει η ψυχή τους, φτεροκοπάει, όταν θυμούνται τα τόσα καλά, που τους έκανε.

ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ