Tα κακά της μοίρας μας

Του Σωκράτη Μπέμπη,
συνταξιούχου Δικηγόρου

Γνωστό τοις πάσι, ότι η τάλαινα πατρίδα μας περνάει επί των ημερών μας μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας μας. Κατατρύχεται οικονομικά και δεινοπαθεί εξαιτίας κυρίως της επάρατης πανδημίας του κορωνοιού. Στο ανέλπιστο αυτό κακό απώλειας ανθρωπίνων ζωών, προστέθηκε και ο εξ ανατολών κίνδυνος πολεμικής σύρραξης με ένα βάρβαρο λαό μογγολικής καταγωγής και προέλευσης, ο οποίος επιβουλεύεται τον υποθαλάσσιο πλούτο της ανατολικής Μεσογείου, που μας ανήκει σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και διεθνείς συμβάσεις. Η συνεχής απειλή πολέμου αναγκάζει την Κυβέρνηση να χρεώνεται δανεικά χρήματα για εξοπλιστικά προγράμματα, απαραίτητα για την άμυνα της χώρας. Γνωστό το δόγμα «αν θέλεις ειρήνη ετοιμάσου για πόλεμο».
Τα ανωτέρω είναι γνωστά σε όλους. Για όλα αυτά τα επισωρευμένα κακά, φυσικά δεν ευθύνεται η παρούσα Κυβέρνηση και η αντιπολίτευση με τους τριακόσιους «Εθνοπατέρες» μας. Υπάρχει όμως κι ένας εθνικός κίνδυνος καταστροφικός που οφείλεται στην αρχομανία και κακοδαιμονία του Έλληνα. Ελαττώματα που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Σύμφωνα με τον Έγελο, Γερμανό φιλόσοφο, «η ιστορία επαναλαμβάνεται άλλοτε ως τραγωδία και άλλοτε ως φάρσα». Πλείστοι όσοι Έλληνες και ξένοι ιστορικοί, διανοούμενοι διεθνούς κύρους και βαθείς γνώστες της πολυτάραχης ζωής του Έθνους μας, έχουν διαγνώσει επιτυχώς τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του Έλληνα, τις αρετές και τα ελαττώματά του. Ο Γερμανός καγκελάριος Όττο φον Μπίσμαρκ είχε πει κάποτε «Όταν μελέτησα την ένδοξη Ελληνική ιστορία και τα σφοδρά πολιτικά πάθη των Ελλήνων, τότε κατάλαβα, γιατί ένας ξακουστός λαός δεν κατάφερε να συγκροτήσει ένα μεγάλο κράτος». Επίσης ο Colm Tóibín, Ιρλανδός ιστοριογράφος, περιέγραψε με κρυστάλλινη διαύγεια την πολιτική τύφλωση και εμπάθεια των Ελλήνων «Η Ελληνική ιστορία περιέχει σελίδες άφθαστης δόξας και μεγαλείου, αλλά και σελίδες απερίγραπτης καταισχύνης και θλιβερής κατάπτωσης, που οδήγησαν την Ελλάδα σε εθνικές συμφορές». Ακόμα και εξέχουσες προσωπικότητες της Ελληνικής διανόησης από αρχαιοτάτων χρόνων και επέκεινα έχουν περιγράψει με μελανά χρώματα τον καταστροφικό χαρακτήρα των Ελλήνων. Εν έτει 860 π.χ. ο Ησίοδος, κρίνοντας από τη συμπεριφορά των συμπατριωτών του, προέβλεψε “Θα έρθει καιρός, που νομοθέτης θα είναι η βία και η δύναμη. Οι κακοποιοί θα είναι σεβαστοί σε όλους. Ο όρκος δεν θα δεσμεύει κανένα. Οι άξιοι δεν θα βρίσκουν καταφύγιο πουθενά”. Τρεις αιώνες αργότερα ο Σόλων, σοφός νομοθέτης Αθηναίος, βεβαίωνε και επικαιροποιούσε την πρόβλεψη του Ησιόδου λέγοντας “Τώρα την πόλιν χαλούν οι ίδιοι οι πολίτες, οι παραδόπιστοι με τα ελαφρά μυαλά και της Δημοκρατίας οι κεφαλές, με άδικες βλέψεις, γιατρειά να βάλουν δεν μπορούν στην απληστία τους”. Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, συγγραφέας και εκδότης της εφημερίδας “Ασμοδαίος”, που απεβίωσε έν έτει 1904, έγραψε σκωπτικά για τους Έλληνες “Κάθε τόπος έχει την πληγή του. Η Αγγλία την ομίχλη, η Αίγυπτος την οφθαλμία, η Βλαχία τις ακρίδες και η Ελλάδα τους Έλληνες!». Έγραφεν επίσης, «Οι Έλληνες χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες. Σε αυτούς που τρώνε από τη χύτρα (συμπολίτευση), σ΄αυτούς που περιμένουν τη σειρά τους (αντιπολίτευση) και στους άλλους που …γεμίζουν τη χύτρα». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Πολ Πόρτερ, σύμβουλος του Προέδρου Τρούμαν των ΗΠΑ, εν έτει 1947, έγραφε «Ο εκλιπών Βασιλεύς της Ελλάδος, Γεώργιος, είχε χαρακτηρίσει πολλούς κυβερνητικούς υπαλλήλους κομματόσκυλα και πολιτικούς καφενείου» και είχε περιγράψει το σύνολο της δημόσιας διοίκησης ως «κάποιου είδους συνταξιοδοτικό για πολιτικούς εγκάθετους». Ο Ντε Γκολ, Γάλλος Πρόεδρος, μετά τη λήξη του β΄ παγκοσμίου πολέμου, γράφει στα απομνημονεύματά του για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. «Αυτή τη χώρα που η πολιτική της ζωή είναι τόσο δαντελωτή, όσο ο ορίζοντας των βουνών της, ο Καραμανλής κατορθώνει να την κυβερνήσει». Ωστόσο την πολιτική ζωή του τόπου μας την εποχή εκείνη που ο Ντε Γκολ απεκάλεσε «δαντελωτή», είτε από επιείκεια είτε από ελλιπή γνώση της κατάστασης, ο Κ. Καραμανλής αποκάλεσε «απέραντο τρελλοκομείο». Σ΄ αυτό κυρίως συνετέλεσε η εξαλλοσύνη στην άσκηση αντιπολίτευσης εκ μέρους των Παπανδρέου, πατρός και υιού, που εξωθούσαν τα πράγματα στα άκρα με καταστροφικά αποτελέσματα.
Δυστυχώς και τώρα, επί των ημερών μας η πολιτική ζωή του τόπου μας δείχνει να εκτροχιάζεται επικινδύνως. Σε μια εποχή, που όπως προανέφερα, μας ζώνουν υπαρξιακοί κίνδυνοι εσωτερικής και εξωτερικής προέλευσης. Ο κατ΄ επίφαση «σύντροφος» Τσίπρας, ασκεί έξαλλη αντιπολιτευτική πολιτική από τα έδρανα της Βουλής και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Σε χρονική περίοδο, που η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει φλέγοντα προβλήματα, που η πανδημία έχει επισωρεύσει με καθημερινές απώλειες ζωών συνανθρώπων μας και οδηγεί πλείστους όσους συμπολίτες μας στη χρεοκοπία, ο κος Τσίπρας και οι συν αυτώ καταπονούν Πρωθυπουργό και Υπουργούς με ερωτήσεις και επερωτήσεις, από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως, εμφανίζοντας την Κυβέρνηση ανίκανη να κυβερνήσει τη χώρα, επί σκοπώ βεβαίως να τη φθείρει για να καταφέρει να τη διαδεχθεί στην εξουσία. Όλα αυτά χωρίς να νοιάζεται αν η πολιτική του βλάπτει τη χώρα και αυξάνουν τα βάσανα του λαού μας.
Ο λαός τον απομάκρυνε από την εξουσία γιατί διέγνωσε την ανικανότητά του στην πενταετία που κυβέρνησε τη χώρα, με συνεργάτη τον Π. Καμμένο, αντιπρόεδρο, πολιτικό δεύτερης διαλογής και ακροδεξιό, διότι τους «συντρόφους» του Λαφαζάνη, Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου κ.α. που τον ανέδειξαν Πρωθυπουργό της χώρας, τους πέταξε στο καλάθι των αχρήστων. Στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του μεταξύ άλλων υποθήκευσε τα τιμαλφή της χώρας, συγκρούσθηκε με τον Γερμανό Σόιμπλερ τον οποίον φοβέρισε με δημοψήφισμα αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τελικώς, κατέβασε την ουρά κάτω από τα σκέλη του. Ο βίος και η πολιτεία του μου θυμίζει τον Ταλλεϋράνδο, Γάλλο επίσκοπο, πολιτικό και διπλωμάτη, για τον οποίο κυκλοφόρησαν τα εξής ανέκδοτα. «Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας πούλησε φίλους και εχθρούς και μόνο τη μάνα του δεν πούλησε και τούτο διότι δεν έβρισκε αγοραστή». Και «όταν ο Ταλλεϋράνδος απεβίωσε τον υποδέχθηκε ο σατανάς και του έκανε την εξής φιλόφρονα παρατήρηση. «Εδώ που τα λέμε φίλε Ταλλεϋράνδε έχεις υπερβεί κατά πολύ τας εντολάς μου!!».
Εύχομαι οι ανησυχίες, όχι μόνον εμού, αλλά πάντων των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων να διαψευσθούν.
Οι άκρατες φιλοδοξίες, η αρχομανία ενίων πολιτικών δημιουργούν πράγματι «πολιτική τύφλωση και εμπάθεια», καταστροφική για την Ελλαδίτσα και τον δύσμοιρο λαό μας. Είθε οι πολιτικοί μας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που μας ζώνουν μύριοι κίνδυνοι, να πολιτευθούν με σωφροσύνη και αυτοσυγκράτηση.