Διαβάζοντας το Σύνταγμα τής Ελλάδας αλλά όχι τών Ελλήνων. Φινάλε του φαρσοκωμωδιοθρίλερ.

Το Σύνταγμα είναι ανύπαρκτο ή ο πατριωτισμός τών Ελλήνων;

[Περίληψη προηγουμένων: Με αφορμή τις υποκριτικές αντιδράσεις εναντίον τής Ευρωπαίας Εισαγγελέως ότι έθιξε την ποιότητα Συνταγματικής λειτουργίας στη χώρα μας, -υποκριτικές καθώς δεν έχουμε δει τους αντιδρώντες τόσα χρόνια να αντιδρούν στο γεγονός ότι σχεδόν οι μισοί «πολίτες» είμαστε επισήμως -στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ- ασύντακτοι, έχοντας  παραβιάσει τη μοναδική συνταγματική υποχρέωση που ισχύει για άνδρες και γυναίκες εκ γενετής-, ασχοληθήκαμε με τις 13 φράσεις τής πρώτης σελίδας τού Συντάγματος, την Αγία Τριάδα και τις 12 φράσεις τών πρώτων τριών άρθρων του: Τη Δημοκρατία τού Ανωτατοκατώτερου, (ο Ανώτατος διορίζεται και μετά διορίζει τον ανώτερο που τον διόρισε, ο οποίος όμως είναι κατώτερος επειδή δεν είναι Ανώτατος- μή αναθεωρητέα διάταξη!), τη λαϊκή κυριαρχία που αποτελεί θεμέλιο τού πολιτεύματος , το Έθνος πού αφήνει τη λαϊκή κυριαρχία στα…θεμέλια και άστεγη, την Πρωταρχική Υποχρέωση τής Πολιτείας που περιγράφει μία άλλη χώρα, τα λάθη τών μεταφραστών, και το… «Ιερό» – το οποίο εκτός τού ότι μάς θέτει πληθώρα θεολογικών αποριών και μάς οδηγεί σε βέβηλες σκέψεις, μάς ενημερώνει ότι εντός τής επικρατείας υπάρχουν διάφορες αόριστες επικράτειες, ότι υπάρχει τουλάχιστον(!) άλλο ένα Σύνταγμα, ότι η μόνη γλώσσα στην οποία απαγορεύεται να μεταφρασθεί η Αγία Γραφή είναι η ελληνική, ότι πληρώνουμε άλλα αντ’ άλλων, και ότι εν πολλοίς τζάμπα θα παιδευτούμε να καταλάβουμε ποιά είναι τα δικαιώματα και ποιές οι υποχρεώσεις ημών και τής Πολιτείας, όπως πρέπει καθαρά να γίνεται σε ένα Σύνταγμα.  Αποδείξαμε δηλαδή ότι αυτές οι 13 φράσεις ( Αγία Τριάδα, 5 φράσεις τών δύο πρώτων άρθρων, και 7 τού «ιερού». Εκκλησία – Πολιτεία: 8-5!) αρκούν για να μάς πείσουν ότι αυτό που ακολουθεί δεν είναι Σύνταγμα, καθώς ούτε συντάσσει κανέναν, αλλά ούτε και μπορεί να συντάξει! Σε τί να συνταχθεί ο Λαός; Στο κρέας που πρώτα γίνεται ψάρι και μετά εξαερώνεται; ]

Θα μπορούσαμε να πάρουμε σελίδα σελίδα όλο το Σύνταγμα και να διαπιστώνουμε μαζοχιστικά ότι η τακτική τής εξαέρωσης τού κρέατος είναι πανταχού παρούσα. Αντ’ αυτού αποφασίσαμε να πάμε κατευθείαν  στην ξακουστή τελευταία φράση:

«Η τήρηση τού Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό τών Ελλήνων, που δικαιούνται και ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει».

Μ’ αυτό θα ασχοληθούμε λοιπόν, ότι το Σύνταγμα βγάζει τούς ‘Ελληνες μη πατριώτες, όχι μόνο επειδή δεν το τηρούν και δεν το υπερασπίζονται, αλλά επειδή δεν γίνεται ούτε να το τηρήσουν ούτε να το υπερασπισθούν, ακόμα και αν ήθελαν να δώσουν τη ζωή τους γι αυτό!  

 Τί να τηρήσεις ή υπερασπισθείς πχ από το επόμενο άρθρο 4, που ενώ σε διαβεβαιώνει ότι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον τού νόμου και ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, η αμέσως επόμενη διάταξη λέει το πονηρό «κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα τής πατρίδος όπως νόμος ορίζει», κι εσύ ξέρεις από πρώτο χέρι ότι ο νόμος ορίζει υποχρεωτικό τον στρατό μόνο για τούς άντρες; Τίς ίσες υποχρεώσεις και δικαιώματα ανδρών γυναικών θα υπερασπισθείς ή τον στρατό υποχρεωτικό μόνο για τούς άντρες; Και γιατί αλήθεια «άμυνα τής πατρίδος»; Δεχόμαστε επίθεση; Τόσο δύσκολο ήταν να γράψει «στρατιωτική θητεία» ή προσπαθεί να καλύψει μέσω τής διατύπωσης ότι αυτή η διάταξη παραβιάζει την προγούμενη διάταξη;  

Ή πώς να τηρήσεις ή υπερασπισθείς το «οι έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ΑΝΑΛΟΓΑ με τίς δυνάμεις τους»; Να αλλάξεις τη φορολόγηση και να την κάνεις ανάλογη; Ή να πάς να πεις στην Εφορία ότι σού αναλογούν λιγότερα ή περισσότερα στη χώρα τών μαφιόζων τσέπης ;  Άσε που αντί να πει ευθέως ποιοι θεωρούμαστε Έλληνες πολίτες (τί διάολο Σύνταγμα τής Ελλάδας είναι;) σε παραπέμπει πάλι σε νόμο που ορίζει τα προσόντα, ενώ σού βάζει και μια δόση ιθαγένειας, κρατώντας όμως για άλλο άρθρο, «καλά κρυμένο» μέσα στο χάος τού «Συντάγματος», ότι την περίφημη ελληνική ιθαγένεια μπορεί αυτομάτως να αποκτήσει οποιοσδήποτε κάτοικος τής Υφηλίου γίνει δεκτός για…άσκηση στο Άγιο Όρος!

(Αυτή μάλιστα η διπλή τακτική διαπερνάει όλο το Σύνταγμα, από τη μία «όπου ακούς πολλά κεράσια βάστα και μικρό καλάθι», από την άλλη «τα σιγανά ποτάμια να φοβάσαι».

Πχ  τα πολλά κεράσια : « η φοίτηση είναι υποχρεωτική για όλους, τα δε έτη υποχρεωτικής φοίτησης δεν μπορεί να είναι λιγότερα από 9» και 4.500.000 Ελληνίδες και Έλληνες το καταπάτησαν χαλαρά και λάιτ. Το σιγανό ποτάμι : χαλαρή και σχεδόν συγκινητική  διατύπωση «Όποιος Έλληνας μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα τής Πατρίδος όπως νόμος ορίζει» , αλλά δεν ξεφεύγει από τη στρατιωτική θητεία ούτε αρσενικό κουνούπι, κι ας μην μπορεί στ’ αλήθεια να φέρει όπλα, κι ας μήν αμύνεται η χώρα μας!

Ή τα πολλά κεράσια: «αποτελεί υποχρέωση τού Κράτους η ανάπτυξη και η προαγωγή τής Τέχνης, τής Επιστήμης, τής Έρευνας και τής Διδασκαλίας», το σιγανό ποτάμι: «ο αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και την ανώτατη εποπτεία τού Κράτους», δεν είναι υποχρέωση τού Κράτους ο αθλητισμός δηλαδή. Τι συμπεραίνει κανείς; Ότι το Κράτος πληρώνει για να διεκπεραιώσει την υποχρέωσή του στους καλλιτέχνες, επιστήμονες κλπ και εποπτεύει τα αθλητικά σωματεία. Αμ δε!  Μετά την εποπτεία και την προστασία, κολλάει ο «νομοθέτης»  υποχρεωτική την επιχορήγηση τών αθλητικών σωματείων «όπως νόμος ορίζει» και απομένεις εσύ να αναρωτιέσαι τί δουλειά έχει η εποπτεία με την επιχορήγηση, και γιατί δεν υπάρχουν επιχορηγήσεις προς αυτούς που λέει το Κράτος ότι έχει υποχρέωση να αναπτύξει και να προάγει και όχι απλή εποπτεία. «Νόμος ορίζει»!

Γενικά όπου βλέπεις «όπως νόμος ορίζει», καταλαβαίνεις ότι πρέπει να φυλάς τα ρούχα του, αυτά που λέει το Σύνταγμα μάλλον γίνονται γαργάρα, όπου δεν το βλέπεις  πάλι,  μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η ρητή , κατηγορηματική και μεγαλοπρεπής διατύπωση καταπατάται χύδην .

Βλέπεις πχ για την υποχρέωση τού Κράτους να έχουν υψηλό ποιοτικό επίπεδο τα κανάλια και ένα σωρό ευχολόγια που πολύ θα ήθελες να ήταν αληθινά; Ε, ο νόμος που ορίζει, τα εξαφανίζει όλα αυτά και μένεις με το… Σύνταγμα στο χέρι! Βλέπεις για τη «βασική αποστολή τού Κράτους», την υποχρέωσή  του να παρέχει εκπαίδευση κλπ κλπ, αλλά νόμος δεν «ορίζει»; Ξέχνα την τήν αποστολή! Πήγε αλλού!)

Και τι να τηρήσεις ή υπερασπισθείς από το άρθρο 5 όπου «καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του, μπλα μπλα, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα τών άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα… χρηστά ήθη!». Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις; Από τα έρμα τα δικαιώματα τών άλλων και τα δικά μας που δεν μάς τα λέει ποτέ καθαρά; Ή από τα χρηστά ήθη που επίσης δεν μάς αναφέρει ως θα ώφειλε ο νομοθέτης, αφού αποφάσισε να χρησιμοποιήσει στο Σύνταγμα έναν ακόμα θολό όρο, συνεχώς μεταβαλλόμενο, και μάλιστα με διαφορετικούς ρυθμούς ανά περιοχή τής χώρας; Το μίνι παραβιάζει τα χρηστά ήθη; Στα 60’ς τα παραβίαζε, να φυλακίσουμε όσες φορούσαν τότε; Και πώς θα αναπτύξει ελεύθερα την προσωπικότητά του ένας καλλιτέχνης εάν θέλει π.χ. να απεικονίσει το μαρτύριο τού Αγίου Σεβαστιανού και δεν τον αφήνουν να δείξει την πραγματικότητα, δηλαδή τον Άγιο γυμνό; Για να μην πάμε σε περιοχές τής χώρας, όπου τα χρηστά ήθη περιλαμβάνουν μέχρι και τον φόνο κάποιου που έθιξε την τιμή σου ή τής αδελφής σου ιδίως αν φορούσε μίνι!  Ή στους νόμους που άφησαν ελεύθερη τη μοιχεία, έκαναν αυτόματο το διαζύγιο, θέσπισαν δικαιώματα για τους ομοφυλόφιλους κ.ο.κ.  Όλοι αυτοί οι νόμοι είναι αντισυνταγματικοί ή μήπως δεν προσέβαλλαν τα «χρηστά ήθη» τής εποχής τους; Κι αφού τα προσέβαλλαν πώς έγιναν νόμοι; Καμία θέση δεν μπορεί να έχει στο Σύνταγμα τέτοιος όρος, εκτός κι αν προσδιορίζει με ακρίβεια ποιά είναι τα χρηστά ήθη έστω και με «νόμο που ορίζει», αλλά ΔΕΝ! Και όχι μόνο μπαίνει ως περιορισμός στην ελεύθερη ανάπτυξη τής προσωπικότητας, αλλά επανέρχεται κάμποσες φορές στο «Σύνταγμά» μας, πάντοτε για να ακυρώσει το δικαίωμα που υποτίθεται ότι κατοχυρώνει.

Ή το άλλο «όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια, απολαμβάνουν την πλήρη προστασία τής ζωής,τής τιμής και τής ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας, και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων». Πόσο πικρό αντέχει να είναι το χαμόγελο όταν αναλογισθεί κάποιος έστω και ένα μικρό κλάσμα αυτών που συμβαίνουν στη χώρα;

Ή παρακάτω στο άρθρο 10 όπου  ο «καθένας ή πολλοί μαζί έχουν δικαίωμα να απευθύνονται υποβάλλοντας αναφορά στις αρχές οι οποίες πρέπει δικαιολογημένα να απαντήσουν» , αλλά «επιτρέπεται η δίωξη από τις αρχές αυτού που υπέβαλλε αναφορά για τυχόν παραβάσεις που υπάρχουν σ’αυτήν;». Έχεις δηλαδή το «δικαίωμα» να κάνεις αναφορά, αλλά μπορεί ξαφνικά να βρεθείς στη φυλακή επειδή αγνοείς το σύνολο τών νόμων τής χώρας, επειδή σίγουρα η «Υπηρεσία» ή η «Αρχή» εναντίον τής οποίας αναφέρεσαι θα ξέρει περισσότερους νόμους από σένα για να διαπιστώσει άν παραβίασες κάποιον και να σού ασκήσει δίωξη προκειμένου να «αμυνθεί». Ωραίο δικαίωμα! Και κερατάς (για να φτάσεις στο σημείο να κάνεις αναφορά) και δαρμένος!    

Και τί να υπερασπισθείς από το άρθρο 13 με την ελευθερία τής θρησκευτικής συνείδησης και τον προσηλυτισμό που απαγορεύεται, όταν το ίδιο το Κράτος στο άρθρο 16.2 δίνει στον εαυτό του ρόλο προσηλυτιστή, ορίζοντας ως βασική αποστολή του διά τής Παιδείας να αναπτύξει τήν εθνική και θρησκευτική συνείδηση; Το άρθρο 13 να υποστηρίξεις ή το 16.2; Και το 13 μάλιστα να μήν υπήρχε, το 16.2 αντιμάχεται τον ίδιο τον εαυτό του! Τι να υποστηρίξεις από τον σκοπό που λέει ότι έχει η Παιδεία; Το  να σού δώσει εθνική και θρησκευτική συνείδηση ή το να σε κάνει ελεύθερο και υπεύθυνο πολίτη; Είναι ελεύθερος πολίτης ο κάτοικος τής Φλώρινας που μιλάει ματσεντόνσκι; Είναι υπεύθυνος πολίτης ο πιστός ιερέας που δεν δηλώνει στην Εφορία πόσα μπήκαν στο παγκάρι ή στην τσέπη από τα βαφτίσια; Και όταν διαλέγουμε γιατρό, ή μηχανικό, ή δικηγόρο, τί προσέχουμε; Αν κάνουν καλά τη δουλειά τους ή αν έχουν εθνική και θρησκευτική συνείδηση;  Και τι να υποστηρίξεις όταν σε τρία τουλάχιστον σημεία πιο κάτω αναφέρεται ρητά ότι η Ανώτατη Εκπαίδευση απαγορεύεται να παρέχεται από ιδιώτες και ξέρεις ότι όπου νάναι όποιος θέλει θα ανοίγει κι ένα «Πανεπιστήμιο»;

Υπάρχουν όμως και καναδυό άρθρα που θα άξιζε όντως κανείς να υποστηρίξει, όπως πχ το άρθρο 21 όπου «η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας τού Κράτους». Επιτέλους μία καθαρή διατύπωση! Αρκεί να ξέρουμε ότι η «ειδική φροντίδα» είναι τόσο προηγμένη που έχει γίνει αόρατη, εμείς δεν την βλέπουμε αλλά αυτή είναι εκεί και αόρατα περιβάλλει τούς ορατούς άστεγους!..

Ή όπως το άρθρο 22 όπου «το Κράτος μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης ΟΛΩΝ τών πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση τού εργαζομένου αγροτικού και αστικού πληθυσμού», το οποίο βάζει υποψηφιότητα για βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας!  Οι συνθήκες απασχόλησης ΟΛΩΝ είναι βεβαίως κι αυτές προηγμένες σαν την αόρατη φροντίδα για τούς άστεγους. Αλλά ιδίως είναι προηγμένες οι συνθήκες υλικής και ηθικής εξύψωσης, γι αυτό στους σχετικούς πίνακες βρισκόμαστε στην τελευταία θέση τής Ευρώπης και ως προς το υλικό και ως προς το… ηθικό! Εξύψωση προς τον πάτο! Θεωρία τής Σχετικότητας και βάλε! Υποψήφιο και για Νόμπελ Φυσικής ταυτόχρονα το άρθρο αυτό, δύο σ’ ένα!

Με τέτοιου τύπου «μαργαριτάρια» φτάνει το Σύνταγμα στο άρθρο 25 όπου και τελειώνει για μάς, αφού από το άρθρο 26  μέχρι το άρθρο 120 έχουμε:

25 άρθρα με αρμοδιότητες τού Ανωτατοκατώτερου, 35 άρθρα με αρμοδιότητες  βουλευτών και Κυβέρνησης, 13 για τους Δικαστές, 4 για τη Διοίκηση, 1 για το Άγιο Όρος και 14 άρθρα για ειδικές τελικές και μεταβατικές διατάξεις.

 Θα μού πείτε δεν μάς αφορούν ολόκληρα 99 άρθρα;  Και χρειάστηκαν 13 για τούς Δικαστές (συν κανα 2 ακόμα από τα 14 τών τελικών διατάξεων) και μόνο 4 για ολόκληρη την υπόλοιπη Διοίκηση;

Λεπτομέρειες! Σ’ αυτή τη χώρα σημασία έχει να δηλώνεις αρμόδιος όταν πρόκειται να απολαύσεις … «ηθική και υλική εξύψωση» και αναρμόδιος σε κάθε άλλη περίπτωση. Αρκεί βεβαίως να έχεις ορκιστεί!

Και τα 99 άρθρα που παραλείπουμε, συνεχίζουν τον δρόμο τής διγλωσσίας τών προηγούμενων άρθρων και το εξασφαλίζουν αυτό πλήρως!  

Θα σταθούμε μόνο σε 2 σημεία τους που υπερεπαρκούν ώστε να επιβεβαιωθεί το μέγεθος τής υποκρισίας αν όχι τής απάτης που ακούει στο όνομα  «Σύνταγμα τής Ελλάδας»:

Α) Όλοι γνωρίζουμε καλά το παζάρι που γίνεται κάθε φορά για τον διορισμό τού Ανωτατοκατώτερου, δεν πρόκειται για «εκλογή» από τη Βουλή, πρόκειται για μίγμα εκβιασμού και υποκρισίας. Και γνωρίζουμε και τις τακτικές. Υπάρχουν μάλιστα πολλοί που λένε να βγαίνει από τον λαό, αλλά πρόκειται για μία από τα ίδια! Ποιός θα τον προτείνει; Τα κόμματα; Αφού για τα κόμματα έγιναν εκλογές, οι ψηφοφόροι ξαφνικά δεν θα ψηφίσουν τον «δικό τους» υποψήφιο; Τζάμπα έξοδα!  Αυτό όμως που η συνήθεια μάς έχει κάνει να ξεχάσουμε, είναι ότι δεν μάς χρειάζεται κανένας Ανωτατοκατώτερος. Τι κάνει; Παραδίδει τις εντολές για σχηματισμό Κυβέρνησης μέχρι κάποιος να σχηματίσει Κυβέρνηση; Ας τις παραδίδει ένας υπηρεσιακός, ας τις παραδίδει ακόμα κι ο Αρχιεπίσκοπος αν δεν βρίσκουμε άλλον, τον φωνάζουμε που τον φωνάζουμε για αγιασμό ας παραδίδει και τις εντολές!  Κι αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση ξαναπάμε σε εκλογές, τί κάνει δηλαδή ο Ανωτατοκατώτερος νουθετεί τους πολιτικούς αρχηγούς για να μην πάμε σε εκλογές; Τζάμπα η νουθεσία, αλλά πανάκριβος ο Ανωτατοκατώτερος! Όποτε χρειάζονται ειδικές νουθεσίες οι πολιτικοί αρχηγοί για να τα βρούν και να σχηματισθεί κυβέρνηση, με μισό μηνιάτικο τού Ανωτατοκατώτερου καλούμε τον κορυφαίο ψυχίατρο τής Υφηλίου να τούς νουθετήσει, αν δεν τα καταφέρει ο… Αρχιεπίσκοπος.

Ή πάλι το καραγκιοζιλίκι που φωνάζει τους πολιτικούς αρχηγούς να συζητήσουν μεταξύ τους όταν υπάρχει ένα μεγάλο θέμα. Αν δεν μπορούν από μόνοι τους να συζητήσουν για ένα μεγάλο θέμα, τί παραπάνω συζητάν με τον Ανωτατοκατώτερο; Κι αν πρέπει οπωσδήποτε να τούς καλέσει κάποιος για να συζητήσουν, ας τούς καλεί ο Πρόεδρος τού Αρείου Πάγου να θυμούνται εμμέσως και τις ποινικές ευθύνες τους. Η μορφή τού πολιτεύματός μας, που χρειάζεται ένα Ανώτατο που είναι κατώτερος, ο οποίος προτείνεται από το ένα κόμμα αλλά είναι από το αντίπαλο κόμμα (για να μαζευτούν οι ψήφοι), είναι απλώς ντροπιαστική για τον έλληνα πολίτη. Όποιον είναι εύκαιρος τη δεδομένη στιγμή και έχει ελαστική συνείδηση (γλύφει εκεί που έφτυνε το λέει ο λαός) τον ονομάζουμε  πρώτο πολίτη τής χώρας! Και μπράβο μας!

 Β)Υπάρχουν οι περίφημες 3 λειτουργίες (εξουσίες), η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική. Ο Ανωτατοκατώτερος σύμφωνα με το άρθρο 26 ασκεί ΚΑΙ τις 2 πρώτες, τη νομοθετική με τη συνδρομή τής Βουλής και την εκτελεστική με τη συνδρομή τής Κυβέρνησης. Επίσης, μόλις διοριστεί στον «θρόνο» του, σύμφωνα με το άρθρο  35 δίνει τον εξής όρκο : «Ορκίζομαι στο όνομα τής Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τούς νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να προστατεύω τα δικαιώματα και τίς ελευθερίες τών Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο τού Ελληνικού Λαού».  

Υπάρχει και μία μάνα σε ένα νησί πού απεγνωσμένη απευθύνεται στην Ανωτατοκατώτερη, ώστε να μεσολαβήσει για να πάει επιτέλους στο νησί ένας δάσκαλος και να εκπληρωθεί η ρητή και κατηγορηματική Συνταγματική υποχρέωση τού Κράτους για παροχή εκπαίδευσης στα παιδιά. Και εισπράττει από την Ανωτατοκατώτερη την απάντηση «δεν είναι στις αρμοδιότητές μου!!!».

Και βεβαίως η μάνα δεν μπορεί να κάνει μήνυση επί ψευδορκία για την απάντηση που πήρε! Ούτε στην Ανωτατοκατώτερη, ούτε στο Σύνταγμα που ορίζει ότι  όλες οι εξουσίες (λειτουργίες) εκτός από αυτές  δικαστικής φύσεως, είναι και τής Ανωτατοκατώτερης.  Διότι άλλο οι εξουσίες, άλλο οι αρμοδιότητες στη χώρα τής εξαέρωσης τού κρέατος!

Και βεβαίως η Ανωτατοκατώτερη δεν κινδυνεύει ούτε από 10.000.000 άλλες μηνύσεις επί ψευδορκία, που όχι απλώς δεν μερίμνησε για την πιστή τήρηση τού Συντάγματος,  αλλά επιπλέον προσποιείται ότι δεν ξέρει πως σχεδόν οι μισοί Έλληνες έχουν κάνει σμπαράλια τη μία και μοναδική υποχρέωση που έχουν όλοι εκ γενετής έναντι τού Κράτους και το Κράτος έναντί τους!

Είπαμε! Σημασία έχει να ορκίζεσαι μόνο,  αν παραβιάζεις κάθε μέρα τον όρκο σου ας το βρεις από την Αγία Τριάδα!

Όμως ακόμα κι εδώ έχουμε φάουλ συνταγματικό! Βάσει τού άρθρου 3 πρέπει επίσης να κάνουν μηνύσεις εναντίον όσων διατέλεσαν Πρόεδροι τής Δημοκρατίας και η Ιερά Σύνοδος και κανα 2 Πατριαρχεία! Πώς γίνεται στον όρκο τού Ανωτατοκατώτερου, να λέει «στο όνομα τής ομοούσιας και αδιαίρετης Τριάδας»  και όχι «τής ομοουσίου και αδιαιρέτου», όταν το άρθρο 3 λέει ότι η μετάφραση αποσπασμάτων τής Αγίας Γραφής απαγορεύεται στη Δημοτική χωρίς ειδική άδεια;

Πήραν ειδική άδεια από τα Πατριαρχεία οι Ανωτατοκατώτεροι για να ορκισθούν στη Δημοτική; Δεν θα το μαθαίναμε;

Όλα τα παραπάνω, όπως κι αυτά τής αρθρογραφίας που προηγήθηκε, θα μπορούσαν να περιγραφούν με λέξεις όπως, κλαυσίγελως, τραγέλαφος, φαρσοκωμωδία πρωτόγονου ή χυδαίου χιούμορ, bmovie κ.ο.κ., στην πράξη όμως πρόκειται για ένα  αδυσώπητο θρίλερ, το οποίο κρατάει την Ελλάδα σε κατάσταση μόνιμης ημιχρεοκοπίας σε όλα τα επίπεδα! Είναι θλιβερό, αν όχι καταθλιπτικό να βλέπει κανείς δεκάχρονα παιδιά άλλων χωρών να έχουν πλήρη επίγνωση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών τους, και στη δική μας χώρα να μην είναι σε θέση να απαντήσει με βεβαιότητα ούτε ο πρόεδρος τού Συμβουλίου τής Επικρατείας!

Και είναι ακόμα πιο θλιβερό να μην υπάρχει κανένα παράθυρο βελτίωσης τών πραγμάτων εκ τών έσω, η διακομματική συναίνεση στη σιωπή είναι πλήρης, η διακαναλική το ίδιο.

Και μένει ο έρμος ο πολίτης, στον πατριωτισμό τού οποίου επαφίεται η τήρηση και προστασία ενός «Συντάγματος»  που δεν γίνεται ούτε να τηρηθεί ούτε να προστατευθεί.

Τι να κάνει για να αποδείξει ότι είναι πατριώτης; Να ρίξει ατομική βόμβα να γίνουν όλα Κούγκι; Ή να περιμένει πότε η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία θα ασχοληθεί συστηματικά με το συνταγματικό μας κώμα και θα λάβει μέτρα; Από πατριωτική και οικονομική θεώρηση πάντως, συμφέρει η ατομική βόμβα! Πολύ πιο φθηνά θα μάς έρχονταν, αλλά πού να τη βρείς;

 Ίσως πρέπει να ζητήσουμε  από το «αναπόσπαστα δογματικά ενωμένο» μαζί μας Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (που κατέχει και κομμάτι ελληνικής επικράτειας) να μεσολαβήσει στούς Ισραηλινούς να μάς δώσουν μία!  Βοηθειά μας!